Brisbane 3 oktober - 13 oktober

Brisbane 1 oktober - 13 oktober

Vrijdag 3 oktober had ik een training voor mijn sales job. Ik was al aangenomen, maar moest nu nog even die smerige verkooptrucjes oefenen met mijn manager. Ik had goed geleerd en wist alles uit mijn hoofd. Geweldig, de training liep vlekkeloos. Maar hoe meer ik er over nadacht, hoe beroerder ik er van werd. Ik was in eerste instantie blij met een baan. Ik hoor namelijk veel mensen hier klagen over het feit dat het vinden van een job hier wat lastig is. Maar een baan waarbij ik mensen moet oplichten om mijn eigen centen mee te verdienen? 8 uur per dag, 5 dagen in de week in een winkelcentrum moet staan? De hele dag hetzelfde praatje moet houden? In een huis wonen met 7 mannen? Uhhmm nee! Op een een of andere manier drong mijn manager er een beetje op aan dat ik in het huis (het werkhuis) moest wonen. Ik was net zo blij dat ik de 7 mannen in mijn hostel ging verlaten. Het zat mij allemaal gewoon niet zo lekker dus besloot er mee te stoppen. ‘s Avonds heb ik een heerlijke steak met couscous gegeten met de familie van Chris. Hij had mij uitgenodigd om bij hem te eten, maar wat ik niet wist, was dat zijn oma, ouders, zus plus aanhang, vrienden en buurvrouw ook mee zouden eten. Ooops. Heel even kreeg ik het een beetje benauwd. Maar de mensen hier zijn allemaal zo relaxed en vriendelijk dat ik mij al snel thuis voelde.

Opgelucht kon ik de volgende dag genieten van de koala’s, kangaroos en andere australisische wezens in Lone Pine Koala’s sanctuary. Ik vind ze allemaal hartstikke schattig, maar dan wel in een kooitje. Tja soms vraag ik me ook wel eens af wat ik in Australie doe. Ik ben niet zo weg van beestjes en ook niet van de zee. Toch vind ik het hier helemaal geweldig en wil ik nog lang niet naar huis. Na een paar daagjes relaxen, koffie drinken, werk zoeken, zonnen, verhuizen en boodschappen doen, werd het tijd om mijn tennisracket uit de kast te halen. Ik had eindelijk een tennismattie gevonden:). Een leuke gezellige Canadees, die net drie maanden aan het tennissen was. Het gevoel, dat ik daar op australisch court, tussen allemaal buitenlanders in een lekker temperatuurtje sta te tennissen en een macbook van hem heb gekregen, maakte dat die glimlach de hele avond op mijn gezicht bleef staan. Woensdag had ik weer een nieuw sollicitatiegesprek. Dit maal voor een nannyjob. De moeder van de kinderen wilde heel graag dat ik bij hen in zou trekken en 7 dagen per week in dienst zou staan. Nou wat denk jezelf? Ik heb er even aan gedacht om het gewoon te doen, maar uiteindelijk heb ik ook deze mevrouw afgebeld. Ik wil later graag kinderen, maar nu zijn het nog niet mijn favoriete wezens op aarde haha. Voor een paar dagen had ik best leuk gevonden hoor, maar mijn sociale leven gaat wel naar de knoppen als ik alleen donderdagmiddag en avond voor mijzelf heb.

Ik heb in die paar weken dat ik hier ben al veel mensen leren kennen. Wat ik jammer vind aan de mensen die ik in het hostel ontmoet is dat ze komen en gaan. Iedere keer weer een soortgelijk kennismakingspraatje. Hoe heet je? Waar kom je vandaan? Hoelang ben je hier al? En wat zijn je plannen?
Sinds ik in mijn huisje zit heb ik een beetje een vast kringetje vrienden. Daarnaast heb ik mijn huisgenoten. Zij zijn heel lief, wel iets ouder en serieuzer maar ik kan prima met hen samen leven. Het huis is geweldig. Ik ben helemaal verliefd. Het is groot, het heeft een hangmat, een tuin, 5 kippen en een hond. Ik heb mijn eigen kamer, mijn eigen stuk veranda, een huge keuken met een eigen koelkast een tv, wifi en een matras. Hier ga ik voorlopig niet meer weg!

Donderdag heb ik wat restaurants gemaild met de vraag of zij nog hulp konden gebruiken. Die middag werd ik terug gebeld met de vraag of ik zondag ochtend 6.30 mijn proefdag wilde draaien. Cool! Was dat nou ook net het drukke restaurant vlak bij mijn huis, waarvan de eigenaar een vriendin van de buurvrouw van Chris is;). Netwerken, netwerken, netwerken. Donderdagavond werd ik meegenomen door mijn tennismaatje voor een romantisch wandelingetje langs de rivier. Haha romantisch, dan moet je mij hebben!! Maargoed, de wijn was lekker.

Ookal is het restaurant dichtbij mijn huis, alsnog moet ik 15 minuten fietsen of 35 minuten lopen. ‘s morgen om 6 uur rijden er namelijk nog geen bussen die kant op. Nou moet ik al 20 minuten lopen om mijn boodschappen in huis te halen. Dus dacht ik; goh laat ik een fiets kopen. Ik op de marktplaats van Australie, genaamd gumtree, een mooie roze fiets op de kop getikt. Er zit een slag in mijn band, het stuur staat scheef en hij is meer roestkleur dan roze; maaaaar het fietst! Nu moest ik nog opzoek naar een slot en een helm. Ik had weinig keuze uit goedkope helmpjes, maar ik heb er 1 gevonden. Ook roze! Ik was met mijn fiets aan de hand naar de andere wijk gelopen. Na een barre tocht van 30 minuten had ik eindelijk die helm. Ik heb de helm op gezet en ben gaan fietsen. Heerlijk, dat miste ik wel een beetje hoor. Het is hier wel iets zwaarder en gevaarlijker, maar toch vind ik het leuk. Althans, vond ik het even leuk. Ik was nog geen 10 minuten onder weg of ik werd aangevallen door een vogel. Het is hier broedtijd voor de Magpies en deze nemen hun taak uiterst serieus. Na een lange aanval, bleef ik geshockt staan en bleef ik hem aankijken. Snel mijn telefoon erbij gepakt en Chris gebeld. Gelukkig, hij kwam mij ophalen. Want lopen die dag kon ik niet meer. De blaren waren te groot. Eenmaal bij hem thuis aangekomen, lachte ze me allemaal vierkant uit. Zij waren het ondertussen gewend. De vogels vallen sneller fietsers met helm aan dan wandelaars. Maar ook de wandelaars zijn niet veilig. Het advies was: bind tie-wraps op je helm en zet een zonnebril op. Want ook je ogen die pikken ze er graag uit;)

Zaterdagavond ging ik met Chris en zijn vrienden dineren. Weer zo’n enorm huis met een zwembad. Wel gaaf, want de volgende keer mag ik mee naar de poolparty! Nadat zij wat biertjes hadden gedronken, kon ik ze al helemaal niet meer verstaan. Soms verlang ik zo naar gewoon Nederlands!

De volgende ochtend 5 uur ging mijn wekker. Eerst even mijn oats naar binnen werken om mij vervolgens goed in te pakken en voor te bereiden tegen de aanvallen van de Magpies. Het was maar 15 minuten fietsen, maar toch. Ik was zenuwachtiger voor mijn fietstocht dan voor mijn proefdag. Daar ging ik dan hoor, roze fiets, roze helm met tie-wraps en een roze vest. (tja dat is het enige wat ik hier heb). Ik schaamde me eigen dood. Ik leek wel Gemma Glitter. Eenmaal aangekomen op mijn werk, was het al gekkehuis. De werknemers begrepen niet helemaal waarom zij mij vandaag hadden ingepland. De drukste dag van de week en daarom geen tijd om mij in te werken. Gelukkig ben ik Van der Valk gewend en was dit er niks bij. Na 2 uurtjes gewerkt te hebben, kwam de manager naar mij toe: We are impressed, you are amazing. Yes... die baan had ik in de pocket. Het is zwaar relaxed en ik krijg er nog 20 dollar per uur voor ook. Na mijn werk ben ik samen met Amelia en Chris naar the sunshinecoast geweest. Een uurtje heen rijden en een uurtje terug voor een duik in de zee. Tja, dat doe je toch gewoon even?! Haha heerlijk die mentaliteit van de Australiers. Van de week een algemene trainingsdag en vrijdag mijn eerste werkdag. Ik kijk alweer uit naar het weekend. Even een weekendje op zijn Dutch;). Hier meer over in mijn volgende verhaal.

Cheers Xx